Karboksyterapia to metoda leczenia w której główną rolę odgrywa dwutlenek węgla.
Terapia ta używana jest do celów leczniczych jak również do eliminacji defektów estetycznych. W obu przypadkach oczyszczony dwutlenek węgla aplikowany jest serią zastrzyków bezpośrednio w miejsce problemu. Efekty są już widoczne po kilku, kilkunastu seansach.
Zasady są niemal identyczne przy każdym wskazaniu. Przede wszystkim lekarz ustala obszar terapii, następnie dawkę dwutlenku węgla, prędkość z jaką ma być podany i kąt nachylenia wkłucia igły. Według tych ustaleń wykonuje się zastrzyki. Wstrzyknięty do tkanek gaz reaguje z wodą. Z tej reakcji powstaje gaz węglowy, który szybko rozpada się na wodór i reszty HCO3. Teraz pałeczkę przejmują te ostatnie. Ich obecność zmusza hemoglobinę do oddawania tlenu a odpowiedzią na wywołane lokalne niedotlenienie jest rozszerzenie istniejących i powstawanie nowych naczyń krwionośnych, czego efektem jest zwiększenie lokalnego ukrwienia. Poprawia to metabolizm, odbudowuje tkanki i przywraca im właściwe funkcje. W celach leczniczych karboksyterapię wykorzystuje się w chorobach: przewlekłej niewydolności krążenia obwodowego, zmiany zanikowe i owrzodzeniowe skóry w przebiegu miażdżycy, cukrzycy i choroby żylakowej, zastojach limfastycznych i tzw. ciężkich nogach.